Odsprzedający lub usługodawca sprzedaje w swoim imieniu klientowi końcowemu produkt lub usługi nabyte od producenta. Zgodnie z własnymi planami taryfowymi sprzedaje produkt pod własną marką.
Zobacz też: Szkolenia telekomunikacyjne – szkolenia i kursy telekomunikacyjne W ramach stosunku odsprzedaży to usługodawca (a nie producent) dokonuje fakturowania, a zatem klient „należy” do niego. Usługodawcy w rzeczywistości nie wytwarzają produktów.
Oznacza to, że mają oni bardziej ograniczone możliwości wpływania na jakość produktu lub też oferowania produktu o innej jakości, niż producent, którym w branży telekomunikacyjnej jest operator sieci. Oznacza to, że podstawowa wartość dodana dla usługodawcy leży po stronie sprzedaży detalicznej.
Zobacz też: szkolenie Ethernet – Szkolenia i kursy internetowe Tutaj może on wyróżnić swoją ofertę, np. w zakresie cen, obsługi klienta, bilingu itp. Świadczenie usług lub odsprzedaż nie mogą w pełni zapewnić rentowności działalności w długim terminie, w warunkach zależności od sytuacji jaka panuje na tym rynku. Ekonomiczna wartość dodana, która pochodzi z czystej odsprzedaży jest jednak niewielka. Być może w pewnym stopniu od zniekształceń cenowych oraz siły marki odsprzedającego, Rentowność zależy od relacji marży w cenie detalicznej w stosunku do ceny hurtowej. Stabilne struktury branżowe oparte na czystym modelu odsprzedaży istnieją w niektórych obszarach gospodarki. W niektórych obszarach, producenci w ogóle nie angażują się w sprzedaż detaliczną, pozostawiając to dostawcom będącym dalszymi ogniwami łańcucha produkcji (Neumann, 2004), jak np. w przypadku wczesnego etapu wytwarzania produktów spożywczych. W branży telekomunikacyjnej wyróżnia się dwa zasadnicze modele odsprzedaży.
Agency rebiling – Możemy ją nazwać „czystą odsprzedażą”. W modelu tym usługi dostępowe oraz realizacja połączeń realizowana jest przez producenta (w sieci operatora zasiedziałego). Rola usługodawcy ogranicza się tu jedynie do prowadzenia działalności detalicznej, jak obsługa klienta czy biling. Zobacz też: Szkolenie Routing w sieciach TCP/IP – szkolenia i kursy telekomunikacyjne Wholesale Line Rental – to model, w którym operator zasiedziały, w oparciu o własną infrastrukturę sieciową umożliwia alternatywnemu operatorowi świadczenie całego pakietu usług dostępowych. Połączenia realizuje się (poprzez usługę Carrier selection lub Carrier Preselection) w sieci operatora alternatywnego. Wychodzi więc na to, że w branży telekomunikacyjnej specjalizacja pionowa jest raczej wyjątkiem niż regułą. Ponad to przedsiębiorstwa telekomunikacyjne dążą do objęcia kontroli nad całością cyklu tworzenia wartości – od eksploatacji sieci, poprzez tworzenie produktu hurtowego, a na końcu usługi detalicznej.
Dlatego więc specjalizacja w wybranych fazach tego łańcucha zdaje się być działalnością z goła mało rentowną. Stąd też należy przypuszczać iż stanem raczej przejściowym, a nie stabilnym modelem rynkowym jest czysta odsprzedaż w branży telekomunikacyjnej. Należy przypuszczać, że zachętą do tworzenia takich modeli prowadzenia działalności może być zróżnicowanie detalicznych planów taryfowych. Często również określone grupy klientów, którzy udostępniają sobie nawzajem rabaty ilościowe oferowane przez producenta są „napędzane”. Częściej spotykanym modelem prowadzenia rentownej działalności usługowej w branży telekomunikacyjnej jest połączenie odsprzedaży ze świadczeniem niektórych innych usług: usługami z wartością dodaną, lub Portfelem innych usług telekomunikacyjnych.
Dobrym przykładem pierwszego z tych podpunktów jest działalność prowadzona przez usługodawców na niemieckim rynku telefonii komórkowej. Usługodawcy oferują klientom wartość dodaną poprzez możliwość wyboru usług świadczonych przez jednego z operatorów sieci oraz oferują w tej kwestii usługi doradcze. Drugi przedstawiony przykład pokazuje inną sytuację, w której to – z powodu różnych barier wejścia – operator sieci może nie być w stanie lub nie chcieć oferować w ramach własnej infrastruktury sieciowej wszystkich stosownych usług telekomunikacyjnych. Istnieje więc potrzeba zaoferowania klientom możliwości nabycia wszystkich produktów w ramach jednej oferty lub też kontaktu z firmą na zasadzie „wszystko w jednym miejscu”. Z uwagi na to operator ma interes ekonomiczny w uzupełnieniu portfela oferowanych usług przez prowadzenie odsprzedaży tych elementów, których sam nie produkuje. Wychodzi więc na to, że odsprzedaż umożliwia operatorowi konkurowanie przy określonym poziomie portfela produktów, co wzmacnia jego pozycję konkurencyjną lub rekompensuje niekorzystne warunki konkurencji operatorom zintegrowanym w strukturze pionowej. Odsprzedaż może również stanowić tymczasową strategię wejścia stosowaną w ramach modelu wejścia opartym na infrastrukturze.